Altijd weer verbaasd over die positieve (pop)muziekrecensies in deze krant. Naar mijn mening regeert de middelmaat in dit land. Allemaal gebruiken ze dezelfde maniertjes: vervormde (kinder)stemmetjes met af en toe flinke uithalen en afgezaagde melodielijnen. De stem wordt vaak ook nog weggedrukt door de computerbegeleiding. Akoestische instrumenten worden bijna niet meer gebruikt, de piano uitgezonderd. Waar is de saxofoon gebleven? De Scandinaviërs, of de Belgen (Ane Brun, Agnes Obel, Isbells, etc.) doen het wat dat betreft veel beter. Kennelijk hebben we geen eigen muzikale identiteit. We hebben ook nooit grote componisten gehad. We zijn goed in het imiteren van anderen, vooral de Amerikanen. Mogelijk heeft het met ons landschap te maken. Ons gevoel voor muziek is ook vlak en voorspelbaar. Een wat kritischer beoordeling zou meer op zijn plaats zijn.

Een weer reclame voor die TOP2000. In tegenstelling wat in het artikel wordt beweerd ontbreken bijna alle jonge internationale talenten in de TOP2000 zoals: Alt-J, Ane Brun, Agnes Obel, Angus Stone, Bon Iver, Feist, Fleet Foxes, Goldfrapp, Lianne la Havas, Patrick Watson, Selah Sue etc. De reden. Deze artiesten worden hier bijna nooit gedraaid. Daarvoor moet je afstemmen op de Franse publieke, muziekzender FIP.
Een mooi alternatief voor alle TOP2000 haters.
Respirez vous-êtes sur FIP.

Het is inderdaad zo dat je een plaat een aantal keren gehoord moet hebben om hem mooi te gaan vinden. Wordt hij echter teveel herhaald dan treedt verzadiging op. En dit is precies wat er mis is met die TOP2000. Je hoort het hele jaar door alleen nog maar die TOP2000-meuk op de Nederlandse muziekzenders. Ik kan het niet meer aanhoren. Gelukkig is er een alternatief in deze zware, muzikale tijden en dat is de Franse publieke muziekzender FIP Radio (geen chansonzender). Daar hoor je al die andere prachtige POP-muziek, die je niet in de TOP2000 zult aantreffen. Respirez vous êtes sur FIP.

Natuurlijk gun ik Kees Toering zijn succes. Toch is misschien hier van toepassing dat in het land der blinden éénoog koning is. De programma’s en de formats van de Nederlandse muziekzenders zijn zo saai en voorspelbaar dat blijkbaar maar weinig – wat meer afwisseling en een wedstrijdelement – nodig is om een miljoenenpubliek te trekken. Dat je Bon Jovi en Jacques Brel niet na elkaar kan draaien is dus onzin. De succesvolle Franse publieke muziekzender FIP radio doet dit al vanaf haar oprichting (1971!) en het verklaart mede haar succes en dat allemaal zonder onderbroken te worden door irritante reclame. Volgens een recensie in de Volkskrant (19/6/12) is FIP ook hèt station om nieuwe muziek te ontdekken. Voor alle TOP2000 haters is er nu gelukkig dus een alternatief. Respirez vous-êtes sur FIP.

Dat een radio ook alleen door vrouwen gepresenteerd kan worden bewijst de Franse publieke omroep al jaren met FIP radio – wel de Rolls Royce onder de muziekzenders genoemd- die inmiddels bijna overal in Nederland via de kabel is te beluisteren en ook hier al een grote schare fans heeft verworven; waaronder juist heel veel vrouwen. Misschien moet de zendercoördinator Kees Toering eens bij FIP te rade gaan, want deze zender wordt niet alleen gewaardeerd om zijn fantastische muziekkeuze, maar ook om die oorstrelende vrouwenstemmen; een warm vrouwelijk radiogeluid. Wat wil een mens nog meer.

Het is onbegrijpelijk dat er nog zoveel mensen zijn die die TOP2000 leuk vinden. Het zijn dezelfde hits en gouwe-ouwe die de rest van het jaar ook al dagelijks over ons uit worden gestrooid, zodat het verzadigingspunt allang is bereikt. Bovendien wordt het programma saai gepresenteerd en, zoals zo vaak bij dit soort programma’s, regelmatig onderbroken door hinderlijke telefoonspelletjes en jingles; een volstrekt versleten format. De TOP2000 blijkt ook doorgestoken kaart, want een supertalent als Steve Hackett (ex-Genesis), wel de Mozart onder de popmusici genoemd, kun je niet eens kiezen. De massale liefde voor de TOP2000 moet het resultaat zijn van een soort (commerciële) hersenspoeling, er kritiekloos graag bij willen horen, waar de Noord-Koreaanse machthebbers nog iets van kunnen leren. Voor de TOP2000-haters is er gelukkig tegenwoordig een alternatief en wel de Franse topmuziekzender FIP, helaas nog bij velen onbekend. Met FIP is er voor de ware muziekliefhebbers toch nog enig licht in deze donkere dagen.